Het begin en een nieuw begin van een horeca leven

Het sprookje van een eigen restaurant.

De balans tussen passie, ondernemerschap, boerenverstand of doorgaan?

In 1984 startte een jong stel een culinair restaurant in hartje oost brabant
Met een rugzak vol culinaire wijsheden en ervaring van de beste leermeesters als wijlen Gerard Fagel, heer Krans chef van de koningin. Nolet het Reymerswaele (* Michelin toen beste visrestaurant) en Kees Helder (later eerste chef Nederland met 3* Michelin.)

Onervaren maar vol overgave, gingen zij van start. Gewend aan een studentenleven en barstensvol energie hadden zij weinig meer nodig dan een handvol tevreden gasten om rond te komen.
Nauwlettend volgden ze trends gingen uit eten bij de beste uit Nederland. Dat kon gemakkelijk, want hun kosten waren laag. Eerste jaren met veel pionieren. In een tijd dat zakelijk lunchen aftrekbaar was, mensen met borrels op achter hun stuur van hun bolide stapten. De maaltijd werd afgesloten, met prachtige cognac en een luxe sigaar.
De slechtere restaurants waren norm het handje vol bedrijven, waar gekookt werd met mooie verse producten waren de place to be. De jaren tachtig een walhalla voor snobisme en meer,meer, meer.

Het ging het jonge stel voor de wind. Al snel werd besloten tot de koop van een eigen pand. Boven begroting werd voortvarend verbouwd. De familie hielp waar zij dat kon. Sprookjes bestonden, keihard werken dat was het wel. En de bank,.. die leenden gretig de te korten bij.

De jonge gastvrouw werd deeltijd klusser, moeder en s'avonds gingen de exclusieve tweedehands kledingstukken aan om exquise gerechten met prachtige wijnen te verkopen. De jonge kok metselde, timmerde en kookte dat het een lieve lust was. Zijn prille gezin, hij zorgde voor het gewin. Meer, meer, meer.

Vele jaren kabbelde het drukke leven voort. Onbezonnen maar ozo "broodnodige" investeringen leverden een multifunctioneel bedrijf. Thema avonden met prachtige gerechten. Kookclubs die jaren maandelijks kwamen kookten en genoten van de persoonlijke gastvrijheid tot diep in de nacht. Meer, meer, meer.

Een café werd gerealiseerd en verhuurd, een grootse catering voor lange termijn zorgde voor de eerste echte kok in fulltime vaste dienst. Deze 2 projecten liepen al snel vast en eindigde als een zware last.
Wat nu? zei Keesie cru.

Het stel werd plots klap commercieel. Het eind van 90er jaren en een heuse internet site, zorgde voor wel 8 keren koken met groepen per week. Dat zorgde voor opnieuw investeren, vele koksmessen, potten pannen extra kachels en meer meer meer.

Personeel werd schaars, veeleisend en vreselijk duur. Het maakte het horecapaar het leven zuur.
Nu wilden er veel gasten komen en kon er niet worden voldaan. Medewerkers met een verleden werden geholpen aan een baan. De eerste Poolse uitzendkracht kwam afwassen, wat ging dat snel en o zo schoon. Waar de nood het hoogst was werd weer een ingenieuze oplossing bedacht door het inmiddels wat rijpere horeca paar. Meer, meer, meer.


Ze werden zelfs door de branche als markant verklaard met een heuse prijs. Op een dag 9/11 besliste de twee. Voor ons mooi geen afhankelijkheid van de zakelijke markt. We gaan zorgen dat iedereen die iets heeft te organiseren bij ons gezellige dag beleeft. Beleven ander service geven, samen leuke dingen doen. Samenwerken met anderen werd de moraal. Boeren, kunstenaars, Zzp'er die iets konden, samen koken, dansen, schilderen wandelen het kon allemaal. We worden de "Efteling" onder de restaurants, dit werd het nieuwe streven. Ze gingen door met meer,meer, meer

Uitstapjesspecialist werd geboren. Er waren mensen in het land die dachten dat stel moet in onze besturen, zij hebben inzicht in de markt. Zoonlief kwam en hielp hard mee, vader en moeder trots als een pauw, wauw de Peppelen blijft nog lang voortvarend voortbestaan. Meer,meer,meer.

Steeds minder tijd kon worden besteedt aan gezellig koken en serveren, personeel om te ondersteunen moest er bij. Meer, meer, meer. Tijd minder, de aantallen stegen. Maar....daar kwam de realiteit om 't hoekje kijken, de kosten deden het bedrijf bijna bezwijken. Toen de omzet iets naar beneden ging,  zoonlief bij nader inzien, deed afzien, werd het tijd voor realiteit. Wat kost alles en waar kan worden bespaard. Het inmiddels ouder horecapaar voelt de tand des tijds 's avonds tot in de botten. Wat rustiger, verstandiger en beheerst, is het motto, want een horeca bestaan is geen gewone baan. Het is een leven vol passie, vreugde delen met steeds een nieuwe dag die het waard is om er voor te gaan.

Het à la carte restaurant kost het meeste geld en tijd is de weloverwogen conclusie na al die jaren dan laten we deze met lichte weemoed maar varen. Vol energie en opgelucht beginnen aan minder,minder, minder. Less is more.

Recept:

Populierenaperitief

• Een Champagne flute
• Scheutje niet meer dan 1/2 cm Mandarin Napoleon
• Mousserende droge wijn met een fijne mousse, wij hebben nu een Prosecco hiervoor
• Schijfje sinaasappel

Als je tegen het licht in kijkt lijkt het wel goud, net als de jaren die we samen in het à la carte restaurant draaiden. Santé en veel geluk.